11 Temmuz 1908 (Rumi 28 Haziran 1324), Osmanlı tarihinin en önemli dönüm noktalarından biri olan II. Meşrutiyet’in ilanı öncesine denk gelir. Bu dönem, İttihat ve Terakki Cemiyeti‘nin etkinliği sayesinde anayasal düzenin yeniden yürürlüğe girmesi için büyük bir mücadele verilmiştir. Sultan II. Abdülhamid, artan baskılar ve Makedonya’da başlayan isyan hareketleri karşısında, 23 Temmuz 1908’de Kanun-i Esasi’nin yeniden yürürlüğe girmesini kabul etmiştir. Bu tarih aynı zamanda basın özgürlüğünün genişlemesi, siyasi partilerin ortaya çıkışı ve modernleşme çabalarının ivme kazandığı bir dönemin başlangıcıdır. Ancak bu özgürlükçü atmosfer, ilerleyen yıllarda çeşitli siyasi çekişmeler ve istikrarsızlıklarla gölgelenmiştir. Dönem, Osmanlı Devleti’nin son büyük reform hamlelerinden birini temsil eder.
